ΗΛΙΑΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ

Στην Παρθένο αρχίζει να πραγματοποιείται ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει η ζωή της μορφής.
Μυστικιστικά ο σκοπός της μορφικής ζωής ονομάζεται
“Ο Χριστός εν ημίν, η ελπίς της δόξης”.

Η ενέργεια της Παρθένου εργάζεται για να εκδηλώσει την Χριστική αρχή μέσα στον άνθρωπο

• τον ιστορικό Χριστό
• τον ηλιακό Χριστό και
  
• τον Παγκόσμιο Χριστό.

Η Χριστική αρχή είναι η γέφυρα
που ενώνει το κατώτερο με το ανώτερο
σε όλα τα μέρη της εκδήλωσής της.

Η Παρθένος στις αρχαίες παραδόσεις είναι ο θεμελιωτής της μητριαρχικής γνώσης. Με διαφορετικά ονόματα (Εύα, Ισιδα και Μαρία) που ρύθμισε τον αρχαίο πολιτισμό.
Μητέρα της χριστικής αρχής είναι η Παρθένος.

Η αρχή αυτή ωριμάζει σε τρια στάδια:

• Αρχικά η Εύα, σύμβολο του νοητικού,
• η Ισιδα το σύμβολο του συναισθηματικού και
• η Μαρία σύμβολο του αιθεροφυσικού.

Η χριστική αρχή

• στο νοητικό προστατεύεται
• στο αστρικό τρέφεται και
  
• στο φυσικό αποκαλύπτεται και γεννιέται.

Η Παρθένος είναι εκείνη που γεννά τον Χριστό.
Δεν τον αποκτά από εξωτερικές πηγές.
Είναι μέσα της, είναι ο αληθινός εαυτός Της.

Η Παρθένος σύμβολο της ύλης είναι ο αντίθετος πόλος του πνεύματος.

Η ύλη δίνει μορφή στη δημιουργική θέληση του πνεύματος
που εκδηλώνεται μέσω της ύλης.

Το πνεύμα αναγνωρίζεται μόνον από τον Υιό της μητέρας, ο οποίος

• είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα στον πατέρα και την μητέρα,
• είναι η γέφυρα, η συμπαντική ψυχή ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη.

Η Παρθένος είναι ένα ενεργειακό πεδίο μέσα στο διάστημα που ωθεί

• το ηλιακό σύστημα,
• τον πλανήτη,
• τον άνθρωπο,

- να εκπληρώσει τον σκοπό της εξέλιξής του, ανάλογα σε

• ανθρώπινη,
• πλανητική,
• ηλιακή κλίμακα,

- να αναπτυχθεί ο σπόρος της ζωής, ο σπόρος της αγάπης, ο σπόρος της δύναμης που είναι εμφυτευμένος σε κάθε μορφή, σε κάθε επίπεδο.

Η ενέργεια της Παρθένου φέρνει σε εκδήλωση
την θεότητα που υπάρχει μέσα σε κάθε μορφή και
την βοηθάει να εξελιχθεί.

Η ανθρωπότητα έχει ένα σχέδιο το οποίο υπάρχει μέσα στην μήτρα της Παρθένου. Το τρέφει, το στηρίζει, το προστατεύει, το αποκαλύπτει, το βοηθά ενεργειακά να ανθίσει.
Το σχέδιο εκδηλώνει την θεότητα με τον καλύτερο τρόπο.

• Η παρθένος υπηρετεί την ύλη και το πνεύμα,
• η παρθένος γεννά την θεότητα,
• το σύμβολο της παρθένου Μαρίας γεννά το Χριστό.
  

Το πνεύμα δηλαδή διαθέτει τον εαυτό του στην προσωπικότητα, με αποτέλεσμα να γεννηθεί

• ένας τέλειος άνθρωπος
• μια τέλεια έκφραση της θεότητας.

Για να προστατεύσει κάποιος την θεότητα μέσα του και στους άλλους πρέπει:

• να αποβάλλει τα συναισθήματα ζήλιας και μίσους
• να μην υπάρχει επίκριση
• να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων μέσα του
• να αποτρέπει τις συνθήκες να υφίσταται επιθέσεις
• να μην προκαλεί αντιδράσεις της προσωπικότητας
• να αποτρέψει καταστάσεις που θα καθυστερήσουν την ανάπτυξη του θεϊκού σπινθήρα μέσα του.
  

Ο ΜΥΘΟΣ

Ο 6ος ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
“Η ζώνη της Ιππολύτης”

Σε αυτόν τον άθλο ο Ηρακλής εστάλει να πάρει την ζώνη της Ιππολύτης.

Επρεπε να πάει στις ακτές της μαύρης θάλασσας που ζούσαν οι Αμαζόνες. Βασίλισσά τους όπως σε όλες τις γυναίκες του μετέπειτα γνωστού κόσμου ήταν η Ιππολύτη.
Γαιννέες πολεμίστριες λάτρευαν το θεό Αρη και την Σελήνη.

Στην Ιππολύτη δόθηκε εντολή από τον Λόγο να δοθεί η ζώνη στον Ηρακλή.
Αυτή υπάκουσε και όταν πλησίασε ο Ηρακλής, την κρατούσε στα χέρια της έτοιμη να του την προσφέρει.
Αυτός όμως δεν άκουσε τα λόγια της, ούτε διάκρινε ότι η κίνησή της προς αυτόν ήταν κίνηση προσφοράς.
Πολέμησε μαζί της, πήρε την ζώνη και την σκότωσε. Εφυγε κρατώντας την ζώνη περίλυπος και αφήνοντας τις γυναίκες λυπημένες και χωρίς αρχηγό.

Γυρίζοντας πίσω στις βραχώδεις ακτές της μαύρης θάλασσας, άκουσε τις κραυγές της Ησιόνη να καλούν σε βοήθεια και είδε έναν δράκο του βυθού να την κρατά στα σαγόνια του και να την καταπίνει.
Ο Ηρακλής όρμησε χωρίς να το σκεφτεί να την βοηθήσει. Ανοιξε το στόμα του τέρατος και κατέβηκε στη κοιλιά του που ήταν σαν σπηλιά. Αρπαξε την Ησιόνη με το αριστερό του χέρι ενώ με το δεξί κρατούσε το σπαθί του ανοίγοντας δρόμο στην κοιλιά του τέρατος και την έβγαλε στο φως της ημέρας.

Η ισορροπία επανήλθε.
Ο Ηρακλής ξαναπέρασε μέσα από την έκτη πύλη και ο άθλος ολοκληρώθηκε.

Ο Διδάσκαλος είπε:
“ο άθλος τελείωσε.
Σκότωσες αυτό που σε αγαπούσε που χωρίς να ξέρει και χωρίς να γνωρίζει σου έδωσε την αγάπη και την δύναμη που χρειαζόσουν.
Εσωσες εκείνο που χρειαζόσουνα και έτσι πάλι τα δύο είναι ένα.
Ξαναλογίσου τους δρόμους της ζωής και σκέψου τους δρόμους του θανάτου.
Πήγαινε να ξεκουραστείς υιέ μου."

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ

Ο Ηρακλής σε αυτόν τον άθλο αν και πέτυχε τον αντικειμενικό του σκοπό να πάρει τη ζώνη, απέτυχε.
Ο Διδάσκαλος του είπε: “πάλι δεν κατάλαβες”.
Η πρώτη φορά που ο Ηρακλής δεν κατάλαβε είναι με την νίκη του επι των αθρωποφάγων φοράδων. Τις άφησε στον Αβδηρο.
Δηλαδή την προσωπικότητά του με αποτέλεσμα ο φίλος του να κείτεται νεκρός.

Η δεύτερη φορά είναι στην Παρθένο σκοτώνοντας την βασίλισσα.
Και τις δύο φορές είχε να κάνει με τα πολικά του αντίθετα, τα θηλυκά.
Ποιός είπε λοιπόν ότι ο ανταγωνισμός αρσενικού και θηλυκού, ο πόλεμος των δύο φύλων είναι σημερινή υπόθεση; απλώς σήμερα έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο του αλλά δινεται και η ευκαιρία ισορροπίας και ειρήνευσης.

Η ζώνη δόθηκε στην Ιππολύτη από την Αφροδίτη, είναι σύμβολο αγάπης και ενότητας.

Η Ιππολύτη άκουσε τη φωνή του Λόγου και την πρόσφερε στον Ηρακλή.

Εδώ υπάρχει ένα ερώτημα.
Η προσφορά είναι προσφορά χρέους ή προσφορά αγάπης όπως θα έπρεπε να είναι.

Οπως και να έχει ο Ηρακλής θα έπρεπε να έχει άνοιγμα αγάπης τέτοιο που να καταλάβει, να γεφυρώσει την απόσταση με την Ιππολύτη.

Για αυτό ο Διδάσκαλος του λέει: “γιατί σκότωσες την μητέρα του Ιερού Παιδίου; πάλι σημειώνουμε αποτυχία.
Πάλι δεν κατάλαβες.
Λυτρώσου προτού ζητήσεις να με συναντήσεις.”

Ο λυτρωμός έρχεται με την ελευθέρωση της Ισιόνης με κίνδυνο της δικής του ζωής.

Οι αμαζόνες λατρεύουν τον Αρη τον Θεό του πολέμου. Την αρχή της διαμάχης και της αντίθεσης.

Η ισορροπία έπρεπε να προέλθει μέσω της διαμάχης.

Πράγμα που ούτε οι Αμαζόνες το κατάλαβαν, ούτε ο Ηρακλής, ο οποίος εκλήθει να τα διεκπαιρεώσει μέσω του άθλου.
Λάτρευαν επίσης την Σελήνη, την μορφή.
Δεν είχαν καταλάβει το αληθινό τους λειτούργημα.

Δεκάδες χρόνια αργότερα η Παρθένος Μαρία απεικονίζεται με την σελήνη στα πόδια της. Και έχοντας στην αγκαλιά της το Ιερό Παιδίο, τον πρίγκιπα της ειρήνης. Η ισορροπία αποκαταστάθηκε.

Χάρη σε αυτό σήμερα μπορεί να επέλθει πιο εύκολα η Θεία ισορροπία ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό. Η διαμάχη μετατίθεται σε άλλα πεδία όπως απαιτεί η εξέλιξη.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑ

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ:
Ο Ερμής. Είναι πλανήτης τέταρτης ακτίνας.

• Συνδυάζει το πνεύμα και την ύλη
• Μεσολαβεί ανάμεσα στην Μητέρα και τον Πατέρα
• Συντονίζει τις ενέργειες, δημιουργεί ομορφιά
• Εχει σχέση με την ενόραση.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ:
Η σελήνη που καλύπτει τον Ηφαιστο.
Η Σελήνη κυβερνά την μορφή.
Δια της μορφής, εκδηλώνεται η θέληση του Θεού στη Γη.

Οι πλανήτες

• Ερμής,
• Ποσειδώνας και
  
• Αφροδίτη
  

διέπουν τους τρεις δεκανούς της Παρθένου κατά τον Θιβετανό.

Εάν ένας άνθρωπος είναι στον αντίστροφο τροχό του Μαθητού θα εισέλθει στην Παρθένο με την επιρροή της Αφροδίτης,
ο μέσος άνθρωπος με την επιρροή του Ερμή.

Αυτό δείχνει ότι ο προσωπικός αστρολογικός χάρτης αλλάζει ανάλογα με την εξέλιξη που έχει ο κάθε άνθρωπος.
Για αυτό στο μέλλον οι προσωπικοί χάρτες θα γίνονται βάση της ψυχής και όχι βάση της προσωπικότητας.
Ο Δ. Θιβετανός λέει ότι:
“η Βάση των αστρολογικών επιστημών είναι

• η εκπόρευση
• η διαβίβαση και
  
• η λήψη ενεργειών και
  
• η μετουσίωσή τους σε δυνάμεις από την οντότητα που τις δέχεται.

Ολα είναι θέμα ανεπτυγμένης δεκτικότητας και ευαισθησίας.


Ας μας μείνει στο νου σαν επίλογος ότι:

οι ενέργειες της Παρθένου είναι αυτές που μας βοηθούν

να εκτελέσουμε
το Ιερό χρέος που έχουμε απέναντι στη Ζωή

να προστατεύσουμε
τον Ιερό Σπινθήρα που υπάρχει σε κάθε μορφή ζωής

να δημιουργήσουμε
τις κατάλληλες συνθήκες να δυναμώσει και να ανθίσει.